Sex Totor ChanBaek Nc18+

      

     แบคฮยอนกำชายผ้าห่มแน่น ทั้งที่ร่างกายของเขานั้นไร้ซึ่งผ้าผ่อนสักชิ้นเดียว ความหนาวเย็นของเครื่องปรับอากาศที่พึ่งล้างไปยังคงทำหน้าที่ได้ดีไม่มีตกบกพ่อง

    แอ๊ด...

   หัวใจดวงน้อยเต้นเร็วขึ้นจนแบคฮยอนรู้สึกว่าความเย็นที่พึ่งรู้สึกเมื่อครู่นั้นหายไปในพริบตา แต่มันกลับแปลเปลี่ยนเป็นร้อนขึ้นเพราะความตื่นเต้น เสียงย่ำเท้าเริ่มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนแบคฮยอนเผลอกัดริมฝีปากตัวเองจนรู้สึกเจ็บ

   “ชานยอลหรอ...”

   ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับมา พร้อมๆกับเสียงฝีเท้าที่เงียบหายไป คนตัวเล็กถอดหายใจอย่างโล่งอก ยิ้มราออกมาเล็กน้อยเมื่อสิ่งที่เขาคิดมาทั้งหมดไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นจริง

   แต่จะว่าไปชานยอลก็หายเข้าไปในห้องน้ำนานเกินไปหรือป่าวนะ แต่จะให้ทำยังไงก็ในเมื่อเขารู้สึกเวียนหัวไปหมด แต่ก็อยากไปดูอีกคน แต่เขาก็กลัวผี เราเชื่อว่ายังไงชานยอลก็เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว

    แบคฮยอนตัดสิ้นใจค่อยๆลดผ้าห่มลงอย่างช้าๆ เป็นเวลาเดียวกับที่ปลายเตียงยุบลงเหมือนกับมีอะไรบ้างอย่างหนักๆนั่งลง แบคฮยอนเหลือบสายตามองลงต่ำก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อสิ่งที่เห็นนั้นอยู่ในผ้าห่มเดียวกับเขา มันมีรูปลักษณ์เป้นก้อนขนานใหญ่ที่สามารถขยับได้

   แบคฮยอนพยามถดตัวหนีเพื่อจะได้ลุกออกจากเตียง แต่เมื่อตัวเขาเริ่มขยับเจ้า ‘สิ่งนั้น’ ก็คว้าหมับ! เข้าที่ขาทั้งสองข้างของบยอนแบคฮยอน แล้ว ดึงลงไปในผ้าห่ม

   ความมืดมิดที่ผ้าห่มปิดบังแสงจันทร์จากนอกหน้าต่าง แบคฮยอนไม่กล้าแม้แต่จะลืมตาขึ้นมาดูหรือแม้แต่ปริปากร้องดังๆ ตัวของเขาสั่นสะท้านจนรู้สึกได้

   ลมหายใจร้อนๆของคนบนร่างเป่ารดที่พวงแก้มขาวที่ขึ้นสีระเรื่อ แบคฮยอนพยายามนอนให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่แล้วเขากลับรู้สึกว่าเจ้าสิ่งนั้นเริ่มเข้ามาใกล้ตัวเขาเรื่อยๆ จนรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

  สัมผัสเฉอะแฉะที่ต้นคอบวกกับลมหายใจที่ร้อนระอุของคนที่ตัวหนากว่าแบคฮยอนหลายเท่า ฝ่ามืออุ่นร้อนค่อยบีบที่บั้นเอวของคนที่นอนราบไปกับที่นอน แบคฮยอนรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ต้นคอ จนต้องถดคอหนี แต่จู่ๆคนที่นอนคร่อมร่างของแบคฮยอนอยู่นั้นก็รู้สึกคิดสนุกขึ้นมา

   ร่างสูงใหญ่ที่คร่อมแบคฮยอนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคืออาจารย์ปาร์คนั้นเอง ร่างสูงอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะค่อยถดตัวลงต่ำอย่างช้าๆ ประทับรอยจูบบางเบาๆ ไรตั้งแต่ต้นคอ อก ยอดอก หน้าท้องที่มีพุงเล็กน้อย เรื่อยลงต่ำจนถึงจุดหมาย ก่อนจะจับขาเรียวของอีกคนให้ตั้งชันขึ้น ก่อนจะประทับริมฝีปากอุ่นๆลงบนขาอ่อนด้านใน เรียกเสียงครางฮือออของอีกคนได้ในระดับพอใจ

   “อะ...อือ..หยุดนะ”

   “...”

   “ไอ้..อะ..ผีลามก”

    ชานยอลใช้ฝ่ามือแกร่งชักรั้งรูดสิ่งอ่อนไหวที่นอนสงบนิ่ง ใช่เวลาไม่นานในการเล้าโลมอีกคนให้มีอารมณ์ร่วม ตัวเขาเองก็พึ่งจะรู้เหมือนกันว่าสิ่งที่จื่อเทาเอาให้แบคฮยอนกิน มันไม่ใช่กัญชา แต่มันเป็นยาเพิ่มฟีโรโมน ใครกินเข้าไปจะกระตุ้นให้หลั่งสารฟีโรโมนในร่างกายเหมือนกับการกระตุ้นให้คนที่อยู่ใกล้ๆ เกิดความหลง ไม่ก็เกิดอารมณ์ทางเพศ ถ้ามันมีความรุนแรง ยาประเภทนี้ส่วนใหญ่จะเอาให้พวกคนในองค์ที่เป็นผู้หญิงใช่ เวลาปฎิบัติหน้าที่ แต่ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจื่อเทาจะใช่ไอ้นี่กับแบคฮยอน ซึ่งเขาก็ไม่รู้อีกว่าไอ้ยาตัวนี้จื่อเทามันแอบแปลงสูตรใส่อะไรลงไปบ้างหรือป่าว

   เขารู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดมันลงได้ แบคฮยอนจะไม่มีวันหายถ้าเกิดไม่ได้ปลดปล่อยออกมา  พวกคนในองค์กรที่เป็นผู้หญิงจะรู้ดีว่าควรทำยังไงเพื่อให้หาย นั้นก็คือการ ‘ช่วยตัวเอง’ แต่ถ้าเขาบอกแบคฮยอนว่าให้ช่วยตัวเอง แน่นอนว่าแบคฮยอนต้องไม่ยอมแน่ๆ

    ชานยอลเคยคิดว่าถ้าบอกความลับเกี่ยวกับงานที่แท้จริงที่เขาทำในเวลานี้ เชื่อเลยว่าแบคฮยอนต้องโมโหมาก แต่เขายังบอกมันให้แบคฮยอนรับรู้ไม่ได้เด็ดขาด มันยังไม่ถึงเวลา

    ชานยอลรั้งรูดฝ่ามือให้เร็วขึ้นจนคนตัวเล็กเผลอหดเกร็งหน้าท้องงอขาทั้งสองข้างเข้าหากัน ร่างสูงจึงใช้ฝ่ามือดันออก ก่อนที่จะใช้ริมฝีปากครอบสิ่งอ่อนไหวที่แข็งสู้มือเป็นอย่างดีนั้นเข้าช่องปากไป

  ความร้อนระอุในโพร่งปากของร่างสูงทำให้แบฮยอนเผลอปลดปล่อยเสียงครางกระเซ่าออกมา พร้อมๆกับสิ่งแปลกปลอมที่เฉอะแฉะแตะวนรอบส่วนปลายของคนตัวเล็กที่นอนหน้าขึ้นสี แบฮยอนยกฝ่ามือเล็ก ก่อนที่จะกัดเบาๆลงที่ข้อนิ้วชี้ของตัวเองเพื่อระบายความใคร่

    “อะ!...อะ..อืออ”

   เพียงไม่นานนักแบคฮยอนก็รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังมีอะไรสักอย่างที่กำลังจะปลดปล่อยออกมา แต่แล้วการกระทำที่ปรนเปรอตัวเขาอยู่นั้น ก็หยุดนิ่งไปเสียดื้อๆ แบคฮยอนรู้สึกเสียวซ่านที่ส่วนปลายเป็นอย่างมา เหมือนกับว่ามันพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ

    แบคฮยอนกำลังจะใช้ฝ่ามือของตนเองชักรูดแก่นกายแต่ก็ถูกจับข้อมือไว้ คนตัวเล็กชักสีหน้าไม่พอใจแทบจะทันที แต่เขาก็ไม่รู้ว่าคนที่ทำแบบนั้นอยู่คือใคร เขาอาจจะฝันก็ได้ ฝันที่เหมือนจริง...

   ปาร์ค ชานยอลเลื่อนตัวขึ้นก่อนจะไซร้ไปตามซอกคอฝากรอยคิสมาร์คเอาไว้ พร้อมๆกับการแทรกนิ้มชี้เบิกทางในคนในอ้อมกอด โดยที่ปลายนิ้วนั้นไม่มีสารล่อลื่นอะไรเลย

   “อะ!..เจ็บ! ยะ..หยุด”

   “...”

    ชานยอลไม่ได้พูดอะไรออกมาเพียงแค่แช่นิ้วไว้แบบนั้น ก่อนจะค่อยหอมพวงแก้มขาวเบาๆ สูดดมความหอมของแชมพู แล้วดึงผ้าห่มลงจนสามารถมองใบหน้าหวานของคนตัวเล็กที่นอนหายใจติดขัดและคราบน้ำตาที่เกาะที่ปลายหางตา

   “ชะ...ชานยอล”

   “ครับ”

   “ทำไมเราทรมานแบบนี้ มันปวดหัวไปหมดเลย”

   “เดี่ยวก็หายนะ ทนหน่อย”

   “นี่มันเป็นฝันใช่ไหม?”

   “...”

    “ฝันที่เราจะได้มีอะไรกับชานยอลสะที”

   ชานยอลเพียงแค่ยิ้มจางๆ กอดจะประทับริมฝีปากอย่างบางเบา ความรู้สึกของแบคฮยอนตอนนี้มันเหมือนกับการนอนบนปุยเมฆสีขาวที่พร้อมจะโอบอุ้มถะนุถนอมตัวเขาเอาไว้ในอ้อมกอดของชานยอลยังไงยังงั้น

   “แบคฮยอน..”

   “...”

   “ขอโทษนะ..”

   “ขอโทษอะ..ระ..อะ..อืออ”

   ชานยอลขยับนิ้วแกร่งเข้าออกอย่างชาเรียกความเสียวซ่านของแบคฮยอนจนตัวสั่นไปหมด เลื่อนใบหน้าลงต่ำกอดจะดูดดึงยอดอกสีหวานสร้างความรู้สึกดี จนรู้สึกว่ามีบ้างสิ่งใต้ผ้าเช็ดตัวของชานยอลกำลังโปร่งนูนอีกครั้งหลังจากพึ่งปลดปล่อยไป

     ชานยอลกดจูบซ้ำลงบนริมฝีปากเรียวบางสีสวยสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดจนเกิดเสียงน่าเกียจ ดูดเฟ้นปลายลิ้นของอีกคนใต้ร่างพร้อมๆกับขยับปลายนิ้วที่เพิ่มเป็นสองอย่างช้าๆ จนช่องทางด้านหลังขยายตัว

   ชานยอลดึงปลายนิ้วออกมาก่อนจะจับที่แท่งเนื้ออุ่นร้อนที่มีขนานคับมือพอควรของตนเอง ชักรูดขึ้นลงอุ่นเครื่องเร็วๆสองสามที ว่างแก่นกายของตัวเองที่ทางช่องสีสวย ขยับสะโพกเบาๆบนร่องสีสวย

   “อะ..อืมม”

   เสียงครางต่ำในลำคอของปาร์ค ชานยอลทำเอาแบคฮยอนหน้าขึ้นสีแทบจะทันที ร่างสูงก้มลงช้อนร่างเล็กขึ้นมาให้นั่งคร่อมบนตัก ก่อนจะส่งสายตาหวานซึ่งให้ ดวงหน้าหวานกับดวงตาที่เคลิบเคลิ้มชวนหลงใหล กับริมฝีปากเล็กๆ จมูกที่โงรันพอดี สีหน้าที่ขึ้นสี ผิวขาวนวลที่น่าจับจ้องมอง รอยคิสมาร์คที่ต้นคอ

      ชานยอลจดจ้องดวงตาที่มองเขาด้วยความหมายนัยที่แฝงไปด้วยความหมายต่างๆ เขาเพียงแค่ยกยิ้มบางๆก่อนๆจะค่อยแทรกแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางที่เบิกไว้ก่อนหน้า ความคับแน่นตามมาด้วยเสียงร้องแห่งความเจ็บปวด

   “อะ!..”

   ร่างสูงกัดฟันแน่น ความร้อนภายในตัวของแบคฮยอนกำลังโอบรอบตอดรัดส่วนแข็งขื่อข้างใน ร่างเล็กโผลเข้ากอดแน่นและจิกเล็บระบายอารมณ์ ชานยอลก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแค่ลูบหลังปลอบประโลมคนรักของตัวเอง

   เสียงหอบหายใจติดขัดของคนตัวเล็กพร้อมกับร่างกายที่สั่นไหว ชานยอลกัดปากล่างแน่นเมื่อแบคฮยอนเกร็ง ร่างสูงแนบริมฝีปากของตนเองไปตามซอกคอเบาๆอย่างห่วงหา สัมผัสจากมือของร่างสูงทำให้บยอน แบคฮยอนแทบเป็นบ้า

   ปาร์คชานยอลค่อยๆจับที่สะโพกกลมมนลูบไล้เบาๆบนผิวกายเนื้อละเอียด จับสะโพกที่นั่งทับบนตักยกขึ้นช้าๆอย่างเบามือ

    “อือ..อะ”

    เสียงครางหวานหูดังออกมาเบาๆเมื่อชานยอลกดสะโพกของแบคฮยอนลงช้าๆ คนตัวเล็กกอดคอแกร่งไว้ ก่อนจะแนบหน้าตัวเองลงบนซอกคอของแฟนหนุ่ม

    “ท่านี้ดีกว่านะ จะได้ไม่เจ็บ”

    “อะ..อะ..อืมม”

    ชานยอลค่อยๆสอบสะโพกของตนเองเข้าหาสะโพกกลมมนที่ถูกประครองไว้ด้วยฝ่ามือของตนเองอย่างค่อยเป็นค่อยไป

   จังหวะช้าๆ แบคฮยอนรับรู้ทุกสัมผัสไม่ว่าจะเป็นริมฝีปากที่ทั้งสองกำลังแลกจูบละมุนละไมหวานหอม หรือจะเป็นส่วนที่เชื่อมต่อกันก็ตาม หรือจะเป็นฝ่ามือแกร่งที่ค่อยขย้ำลงบนบั้นเอวนั้นอีก ความเสียวซ่านเริ่มเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด

    ชานยอลผละใบหน้าของตนเองออกมาอย่างอ้อยอิ่ง มองใบหน้าหวานที่ขึ้นเห่อแดงเป็นริ้วๆเพราะความขวยเขิน สะโพกหนายังคงสอบเข้าหาคนตัวเล็กเรื่อยๆ

    “อะๆ..อะ บะ..เบา หน่อยชาน..ยอล”

    เสียงครางปนคำพูดที่ขาดช่วง พร้อมๆกับเสียงลมหายใจเข้าออกอย่างเหนื่อยหอบ แบคฮยอนแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของคนตรงหน้า ชานยอลตอบรับจูบของแฟนตัวเล็กของตนเองได้ดี จากตอนแรกที่ปล่อยให้อีกคนได้ลองเป็นคนรุกแต่เมื่อเวลาผ่านไป ‘เมียยังไงก็คงเป็นเมียอยู่ดี’   แก่นกายของแบคฮยอนกำลังถู่ไถไปกับร่องซิกแพคอ่อนๆของชานยอล

   “ชะ..ชานยอล อืมม อือ บะ..เบา”

   “...”

   ชานยอลยกฝ่ามือที่แต่ก่อนประครองสะโพกกลมมนไว้เปลี่ยนมาเป็นดึงใบหน้าหวานจิ้มลิ้มมาดูดดึงริมฝีปากแทน ก่อนจะเอนตัวให้คนที่นั่งคร่อมตักเป็นฝ่ายนอนราบไปกับที่นอน 

   ร่างสูงสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดซับความหวานหอม มันไม่ใช่สัมผัสที่รุนแรง มันกับเป็นสัมผัสที่อ่อนโยน ค่อยๆเป็นค่อยๆไปอย่างทีละขั้นตอน ตอนนี้แบคฮยอนรู้สึกดีอิ่มสุขเหมือนกับว่า..โลกทั้งใบของเขาตอนนี้ มีแต่คำว่าชานยอลและใบหน้าแฟนหลุ่มที่จดจ้องเขา เข้ามาในตา ภาพสะท้อนของกันและกันในความมืดมิด มีเพียงแสงจากจันทร์ทาเท่านั้นที่สว่าง ที่ทำให้เขารู้ว่าตอนนี้ชานยอลกำลังยิ้ม

ให้เขาอยู่ไม่ได้หายไปไหน...

<3